Mensen met kanker worstelen vaak met seksualiteit en intimiteit. Hun lichaam verandert door de behandeling en ziekte en daardoor kan vrijen lastig zijn. Toch komt het onderwerp in de spreekkamer nauwelijks aan bod. Het is voor mensen met kanker zelf, maar ook voor dokters een lastig onderwerp. Hoe breng je iemands seksleven dan toch ter sprake als onderdeel van goede zorg? 

Veel mensen met kanker zitten eerst in een overlevingsfase. Hoe word ik beter? Daarna komt de fase waarin ze hun leven weer proberen op te pakken.  Seksualiteit en intimiteit zijn daarbij twee belangrijke, maar ook complexe vraagstukken.

In de spreekkamer wordt vaak gesproken over behandelingen, maar weinig of niet over onderwerpen die te maken hebben met de kwaliteit van leven, zoals seksualiteit en intimiteit.

Maar hoe breng je seksualiteit en intimiteit dan ter sprake in de spreekkamer? Patiënten beginnen er zelf niet over. Kortom, seksualiteit is vaak de ‘olifant in de spreekkamer’.

Het probleem is overduidelijk aanwezig, iedereen weet het en toch wordt er niet over gepraat. Het programma de Roze Olifant -  dat moet zorgen dat praten over seksualiteit en intimiteit wel een plek krijgt in het zorgpad – kan u hierbij wellicht helpen om toch het gesprek met uw patient hierover aan te gaan.